من دخترم...

با تمام حساسیت های دخترانه ام...

 باتلنگری بارانی میشوم...

باجمله ای رام میشوم..,

با کلمه ای عاشق میشوم...

بافریادی میشکنم...

باپشت کردنی ویران میشوم...

به راحتی وابسته میشوم...

هنوز هم با عروسک هایم حرف میزنم...

هنوز هم برایش لالایی میخوانم...

هنوز هم با مداد رنگی خانه ی رویاهایم را به تصویر میکشم...

هنوز هم برای شکلات جان میدهم...

هنوز هم با وعده ی شکلات دارو هایم را میخورم...

من دخترم...

هرگز مرا نخواهی دانست...

با تمام مردانگی هایت نمیتوانی بفهمی صورتی برایم یک دنیاست...

نمیتوانی بفهمی عشق به لاک قرمز را...

گریه کردن بدون خجالت را...

نماز باچادر سفید را...

هرگز مرا نمیفهمی...

مگر از نسلم باشی...

مگر از جنسم باشی...

من دخترم...

از نسل لیلی...

از جنس شیرین...